بررسی موانع توسعه آموزش الکترونیکی در نظام آموزشی ایران

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی

2 کارشناس ارشد برنامه‌ریزی آموزشی دانشگاه تهران

3 کارشناس ارشد روانشناسی کودک استثنایی

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی تحلیلی موانع توسعة آموزش الکترونیکی در نظام آموزشی ایران بود. برای این منظور ابتدا به شناسایی موانع توسعة آموزش الکترونیکی در ایران با استفاده از روش دلفی و سپس به مشخص کردن اولویت آنها و ارائه راهکار پرداخته شد. روش تحقیق از نوع توصیفی ـ پیمایشی و نمونة آماری شامل 46 نفر از متخصصان آموزش الکترونیکی بود. پرسشنامة این پژوهش، از نوع محقق ساخته و با ضریب پایایی 86/0 می‌باشد. آزمون‌های آماری به کار رفته، علاوه بر روش دلفی، روش مجذور کای (خی دو)، آزمون فریدمن و ضریب همبستگی کندال می‌باشند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که موانع آموزش الکترونیکی در نظام آموزشی ایران به ترتیب عبارت‌اند از 1) موانع تکنولوژیکی، 2) فرهنگی/ اجتماعی، 3) پداگوژیکی، 4) حقوقی/ اداری، 5) راهبردی و 6) اقتصادی

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

An investigation of obstacles in the development of E-learning in Iran educational system

نویسندگان [English]

  • Seyedeh Maryam Hosseini 1
  • Reza Mirarab razi 2
  • Saeed Rezaee 3
1 Higher Education Research and Planning Organization
2 Master of Educational Planning, University of Tehran
3 Master of Exceptional Child Psychology
چکیده [English]

The main objective of the present study was to investigate the obstacles in the development of E-learning in Iran educational system. Firstly, this research investigated the obstacles, using the Delphi method to prioritize them while suggesting some strategies to tackle the problems.A questionnaire with the Cronbach alpha of .86 was administered to a sample of 46 E-learning experts. Results showed the rank of the obstacles as follows: 1) technological 2) socio-cultural, 3)pedagogical 4) legal/administrative,  5) strategic, and 6) economic.

کلیدواژه‌ها [English]

  • E-learning
  • Iran Educational System

مراجع

  1. بهشتی، علی‌رضا. (1383). بررسی نقش آموزش الکترونیکی در حل مشکلات آموزش‌های سنتی و استفاده از آن برای همگانی کردن امر تعلیم و تربیت در ایران. دومین همایش آموزش الکترونیکی، 20 و 21 دی ماه.
  2. جهانگرد، علیرضا. (1383). آموزش در جهان در حال گذار. مجموعه مقالات دومین همایش آموزش الکترونیکی. تهران: مؤسسة پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی. 20 و 21 دی ماه.
  3. ربیعی، حمیدرضا. (آذر 1381). طرح ملی توسعه مراکز آموزشی مجازی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (ویرایش سوم).
  4. رزاقی، سمیرا. (1385). بررسی عوامل مؤثر بر توسعة دانشگاه مجازی در ایران و تعیین وضعیت استراتژیک آن. پایان نامة کارشناسی ارشد در رشتة مدیریت فناوری اطلاعات. دانشکدة مدیریت، دانشگاه تهران.
  5. سلیم آبادی، ساراسادات. (1385). بررسی موانع توسعة آموزش الکترونیکی در ایران و ارائه راهکارهایی جهت رفع آنها. پایان نامة کارشناسی ارشد در رشتة مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکدة مدیریت، دانشگاه تهران.
  6. سرمد، زهره و حجازی، الهه و بازرگان، عباس. (1384). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: نشر نی.
  7. فرامرزیان، علی اصغر. (1384). دانشگاه‌های اینترنتی‌ و دگرگونی‌‌های‌ آموزشی. سایت هم‌اندیشی و گفتمان ایران و جامعة اطلاعاتی.
  8. فرهادی، ربابه. (پاییز 1384). آموزش الکترونیکی، پارادیم جدید در عصر اطلاعات، فصلنامة علوم و فناوری اطلاعات. دورة 21، شمارة 1.
  9. Dreyfus H., (2001), "How Far is Distance Learning form Education?" Bulletin of Science Technology Society, vol.21,p:165_174
  10. Littlejohn, A., and Sclater, N. (1997). The virtual university as a conceptual model for faculty change and innovation. Journal of Interactive Learning Environments, Vol. 7, Numbers 2 &3.
  11. Nouri, S. (March 2002). Multimedia and E-Learning in Islamic Republic of Iran: A new direction for productivity promotion and enhancement; published by the Asian Productivity Organization Journal, chiyoda-ku, Tokyo, Japan.
  12. Piskurich, George M. (2003). Preparing learners for e_ learning. Sanfrancisco: Josses- Bass/ Pfeiffer.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار